Een avondje opera in Dokkum: It giet oan!

Een avondje opera in Dokkum: It giet oan!

Rob Goorhuis is al 40 jaar een van de toonaangevende componisten in de wereld van de blaasmuziek. In een eigen idioom schrijft hij werken voor uiteenlopende bezettingen. Zijn vernieuwende impulsen voor de Nederlandse blaasmuziek hebben in hoge mate bijgedragen aan de ontwikkeling van het repertoire. Goorhuis is in binnen- en buitenland een veelgevraagd jurylid bij concoursen van blaasorkesten en koren. Voor zijn verdiensten voor de Nederlandse blaasmuziek ontving hij vele prijzen en onderscheidingen. In 2006 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Speciaal voor KNMO Klankwijzer onderhoudt hij in de rubriek Muziekmarkt een blog waarin hij vertelt over zijn werk als componist.

In deze nieuwe serie in een uitvoering in 2004 van zijn opera Fjoer en Wetter, een productie van solisten koren en fanfareorkest, de rode draad.

Een avondje opera (1)

It giet oan!

Ineengedoken, dicht tegen elkaar aan, zitten we onder een grote paraplu, wachtend totdat het gaat beginnen, Wilco Berga en ik. We hebben het samen geflikt. Het is óns werk dat over enige minuten zijn première gaat beleven. De mensen zijn toegestroomd. De tribune zit vol. Fanfare Oranje Dokkum zit op de ponton in het Kleinzand te wachten op het moment waarop zij de eerste klanken over het water kunnen laten uitstromen.

Regendruppels pointilleren subtiel de waterspiegel. Acteurs en koor staan zenuwachtig in de coulissen. Ons werk is gedaan. Het lot van Bonifatius is bezegeld. Daar helpt geen lieve moeder meer aan. Fjoer en Wetter! Ja, het water zal branden. Dat is een ongewoon beeld voor deze gracht, ‘het water zal branden’. Deze plek hier is immers vermaard om het water in een heel andere toestand, namelijk het bevroren water. Hier is het beruchte keerpunt van de Elfstedentocht. Vanaf hier wordt het gure laatste eind gereden. Hier hebben stoere mannen geschiedenis geschreven.

In het dorp Werkhoven, waar ik inmiddels het grootste deel van mijn leven tot nu toe heb doorgebracht, woonde een van de meest geroemde winnaars van deze Tocht der Tochten, Piet Keyzer. Op 30 januari 1940 bracht hij de overwinning op zijn naam. Het was een barre tocht, die bekend is gebleven als het ‘Pact van Dokkum’. Vijf mannen gingen aan kop: Auke Adema, Dirk van der Duim, Cor Jongert, Sjouke Westra en Piet Keyzer. Keyzer was de jongste van de groep. Ze lagen al vanaf Stavoren op kop. In Dokkum besloten ze dat ze gezamenlijk over de eindstreep zouden gaan. Maar dat gebeurde niet. Toen Leeuwarden in zicht kwam, rook Adema de overwinning, negeerde de afspraak en probeerde weg te komen. Van der Duim nam daarop zelfs een andere baan op de gracht in een poging het parcours af te snijden. Maar Piet Keyzer, die dit in de smiezen had, ging toen voluit voor zichzelf en finishte één seconde vóór Auke Adema en liet de rest ruim achter zich. Door de enorme chaos aan de finish, het publiek kwam en masse het ijs op om het spektakel van dichtbij mee te maken, was niet direct duidelijk wie nu eigenlijk de winnaar was. Het bestuur besloot daarop om de overwinning aan de hele groep van vijf toe te kennen.
Pas in 2007 werd aan de hand van oude polygoonbeelden duidelijk dat Piet Keyzer de enige en terechte winnaar was en werd hij als zodanig officieel erkend. Met zijn 21 jaar was hij de jongste winnaar ooit. In 1946 werd hij ook nog eens Nederlands kampioen schaatsen allround. In ons dorp was Piet ook anderszins actief. Naast het boerenbedrijf dat hij runde zette hij zich in voor de
politiek. In 1962 werd hij lijsttrekker voor de CHU. Zijn verkiezingsleuze luidde: “Wees toch wijzer, stem Piet Keyzer”. Hij was 16 jaar lang wethouder. Piet werd in 1970 geëerd door zijn naam te verbinden aan onze plaatselijke sporthal, die overigens onlangs alweer is afgebroken.

Hij overleed in 2008 op 89-jarige leeftijd en rust op de begraafplaats van Werkhoven, Pieter Maarten Keyzer - altijd in onze gedachten -, een legendarische figuur, maar op een andere manier dan Bonifatius, die zijn bezoek aan Dokkum met de dood moest bekopen. Ze hebben hém voor de zekerheid maar níet ter plaatse begraven. Via Utrecht en Mainz kwam zijn stoffelijk overschot uiteindelijk in Fulda terecht, waar het in de kathedraal werd bijgezet.

Rob Goorhuis

De volgende blog verschijnt op 3 juni 2019 op deze plek.

Gepubliceerd: 03 MEI 2019 - 17:07
Laatste update: 04 JAN 2024 - 16:33