Column Karin Kraaijenbrink

Karin Kraaijenbrink werkt als schrijver, is blaasmuziekgeek, combineert dat in deze blog en deelt dat met jou.

De kapster vraagt of ik plannen heb voor die avond. Ik vertel haar dat ik een concert heb en dat ik er zin in heb. Ik kijk daar zo blij bij dat ze zegt dat ik straal.

Ja, ik heb er zin in én ik vind het spannend. Je weet nooit hoe je het er samen vanaf brengt. Als je dat wel wist zou er weinig aan zijn. De kapster vindt het bijzonder. Dat ik het na al die jaren nog spannend vind én ernaar uitkijk.

Terwijl de haarverf mijn uitgroei oplicht, zoek ik naar woorden die toelichten waarom ik het koester. Waarom ik eigenlijk zo geniet van die momenten. Waarom het geen kwestie is van gewoon spelen wat er staat. Waarom het voor dirigent en muzikant geen opgesomd notenschrift is. Waarom het meer is dan dat.

Het valt zelfs voor een professioneel woordenvinder niet te omschrijven. Dat speciale gevoel dat zich soms openbaart als je samen speelt. Soms een paar seconden, soms minuten, maar altijd alleen op dat unieke moment. Is er geen woord dat die lading dekt of vind ik niks dat de lading dekt?

Via de muziek haal je het. Het gaat om dat wat buiten het papier valt. Om dat wat we tussen de noten door lezen. Het is en geeft energie. Een energie die je collectief opwekt en tegelijkertijd weer afgeeft. Het is een wens van 51 muzikanten en 1 dirigent om dingen mooier te maken. Het is als een laagje rijp die je samen over een al fraai landschap legt. Het lost op, maar je weet dat het er geweest is.

De kapster wenst me veel plezier en ik antwoord dat dat goed gaat komen.

‘s Avonds is het volop daar.

Gevoel laat zich niet registreren. Laat staan uitleggen.

Gepubliceerd: 16 dec 2018 - 08:35
Laatste update: 12 sep 2023 - 08:30