De eerste keer dat je je eigen werk in natura hoort is altijd spannend

Rob Goorhuis is al 40 jaar een van de toonaangevende componisten in de wereld van de blaasmuziek. In een eigen idioom schrijft hij werken voor uiteenlopende bezettingen. Zijn vernieuwende impulsen voor de Nederlandse blaasmuziek hebben in hoge mate bijgedragen aan de ontwikkeling van het repertoire. Goorhuis is in binnen- en buitenland een veelgevraagd jurylid bij concoursen van blaasorkesten en koren. Voor zijn verdiensten voor de Nederlandse blaasmuziek ontving hij vele prijzen en onderscheidingen. In 2006 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Speciaal voor KNMO Klankwijzer onderhoudt hij in de rubriek Muziekmarkt een blog waarin hij vertelt over zijn werk als componist.

Rode draad in de blog van Rob Goorhuis is het werk Van Horne dat hij vorig jaar schreef in opdracht van de Kerkelijke Harmonie St.-Joseph 1880 Weert.

Deel 4

Zoals wel vaker gebeurt bij een kersverse compositie komen er vragen over vermeende foute noten, ongewone klanken, moeilijk te verteren dissonanten. Vrijwel altijd is wat er staat juist en went het na een tijdje. Soms wordt er iets aangepast. De harmonie gaat serieus met het werk aan de slag. De dirigent, Bart Deckers, is terughoudend in zijn vragen en opmerkingen. Hij laat wel blijken gecharmeerd te zijn van het werk. Maar, het is natuurlijk eerst ‘werk in uitvoering’. Er moet altijd veel gebeuren voordat het resultaat begint te dagen.

Er wordt al na een week of zes een try-out gedaan. In Zottegem, de plaats waar Lamoraal van Egmont begraven is. Zottegem maakt een waar spektakel van het herdenkingsjaar. De 450ste verjaardag van zijn onthoofding en die van Philips van Horne wordt groots gevierd met een keur van activiteiten zoals bloementapijten, gekostumeerde optredens in de open lucht en een concert door de Kerkelijke Harmonie St.-Joseph 1880 Weert met het werk Van Horne en Beethoven’s Ouverture Egmont. Het publiek is enthousiast en geeft het orkest een staande ovatie. De componist kan niet aanwezig zijn. Maar geen nood, de dirigent stuurt hem een opname. Dat is altijd even schrikken, zo’n opname. Het lijkt wel of alle bijgeluiden sterker zijn opgenomen dan waar het eigenlijk om gaat. De extreem hallige akoestiek van de kerk, waar de uitvoering plaats vindt, maakt het beoordelen van het resultaat heel moeilijk. Maar, ik heb toch wel aanknopingspunten. Ik geef een kort commentaar, dat alleen voor de dirigent bestemd is. Die reageert daar positief op.

Op 4 november was de grote dag. Nee, niet de eerste officiële uitvoering. Toen bezocht ik een repetitie. Dat is altijd heel spannend. De eerste keer dat je je eigen werk in natura hoort is altijd spannend. Maar in Weert was het vooral bijzonder, want de musici hadden zo hun best gedaan dat de contouren van het werk al duidelijk hoorbaar waren. Er was flink progressie gemaakt sinds Zottegem. Iedereen zat op het puntje van de stoel. De dirigent liet de mensen musiceren. De basklarinetsolo was geen enkel probleem.

We hebben natuurlijk nog wel wat puntjes op de “i” gezet, zodat wij, de componist én het orkest, goed uit de verf komen op 18 november, als het werk voor het eerst aan den volke
gepresenteerd wordt. Ik verheug me op het vooruitzicht. Graaf van Horne zal trots op ons zijn, denk ik.

Rob Goorhuis

Deel 5 verschijnt op 3 maart 2019 op deze plek.