Nieuwe blog van Samuel Aguirre: ‘Gooijemörrege’
De 26-jarige Samuel Agustín Aguirre groeide op in Colombia. In 2013 bezocht hij met philharmonisch blaasorkest Red de Escuelas de Música de Medellín het Wereld Muziek Concours in Kerkrade. Hij maakte er kennis met de familie Spapens uit Eygelshoven die hem de kans bood om zijn grote droom na te jagen: een carrière in de muziek in Europa. Een jaar later keerde hij terug naar Limburg om aan het Maastrichts Conservatorium hobo en directie te studeren. Inmiddels is hij onder meer als dirigent van het Limburgs Jeugd Symfonieorkest en docent aan de muziekschool SMK in Parkstad volledig geïntegreerd in de Limburgse muziekwereld. In zijn blogs voor KNMO Klankwijzer vertelt hij hoe muziek voor hem de sleutel is om een weg in het leven te vinden.
‘Gooijemörrege’
Het is zondagochtend en de klok wijst kwart voor negen aan. De jonge muzikanten lopen als in een processie naar binnen, allemaal met hun instrument in de hand of in hun koffer achter op de rug. Over een kwartier begint de repetitie van het Limburgs Jeugd Symfonieorkest. De zaal wordt snel als de ‘Toren van Babel’ en de muziek – nog zonder violen of trompetten – begint alvast te klinken: ‘Gooijemörrege’ ‘ Guten Morgen’ ‘Como estás?’ ‘Very good’ ‘Très Bien’ en ga zo maar door. In dat kwartiertje ontstaat een wonderlijke communicatie tussen mensen uit verschillende landen, achtergronden, culturen en geloven.
Dit maakt iedere keer weer een grote indruk op mij. En ik heb het niet eens over wat gebeurt als de noten klinken en de ‘echte’ muziek leeft, ook omdat ik dat al in de eerste post van deze blog heb verteld (lees: muziek raakt je in je ziel, ook op 1,5 meter afstand).
We leven tegenwoordig in een heel onstuimige wereld. Landen hebben hun deuren op slot gezet, de grenzen worden streng gecontroleerd en wij houden al een halfjaar rekening met afstanden, veiligheidsregels en protocollen. De onzekerheid over wat gebeurt en gaat gebeuren in de wereld lijkt misschien steeds op de voorgrond. Maar ik – een dirigent die iedere repetitie weer getuige is van de pure ongeleide verbroedering onder de muzikanten – zie in de repetitieruimte een kleine wereld waarin positiviteit en samenwerking de hoofdrol spelen.
Op vrijdagavond kwam ik naar het repetitielokaal van ‘onze’ harmonie St. Caecilia Nieuwenhagen. De activiteit begon met een gigantische glimlach en een warme kop koffie, aangeboden door Julien, de trombonist. Snel druppelden er veel meer bekende gezichten binnen; allemaal Limburgers, geen vreemde talen maar allemaal een eigen verhaal te vertellen en een vraag te stellen. Tijdens de pauze wordt wat gedronken en de meest enthousiasten komen met opmerkingen over de zojuist gespeelde ouverture van Rossini. Na de repetitie zit ik naast Robin, onze voorzitter die zorgvuldig de muziekcommissie leidt en begeleidt, met als doel ons volgend programma samen te stellen. Zo mag ik in contact komen met echte muziekliefhebbers die de verbroedering en de verbondenheid fantastisch vertegenwoordigen. Wat een rijkdom en wat bijzonder, denk ik dan!
Onze koren, drumbands, symfonie- en hafa-orkesten zijn een bron van de verbondenheid en verbroedering die onze maatschappij tijdens deze crisis heel hard nodig heeft. De wekelijkse repetitie fungeert als een brug en verbindt ons door het samen werken, het communiceren en het creëren van iets wat je niet kan aanraken, maar wat ons allemaal binnen diep aanraakt.
Welke momenten van muzikale verbroedering heeft u meegemaakt? Stuur uw reactie naar redactie@klankwijzer.nl
Ik kijk uit naar jullie reacties! Muzikale groeten en tot snel,
Samuel Aguirre
Foto: @focuss22
KNMO Klankwijzer is hét nieuws- en informatieplatform van de instrumentale amateurmuziek. Schrijf je hieronder (oranje balk) in voor de gratis nieuwsbrief en je ontvangt ook de digitale nieuwskrant automatisch in je mailbox. Of like: https://www.facebook.com/
Gepubliceerd: 01 okt 2020 - 17:17
Laatste update: 27 sep 2023 - 06:32